نزدیک به یک ماهه که می‌خوام به روز کنم ولی مگه این زندگی امون میده. نفسم برید! امروز بعد از مدت‌ها یه مقدار وضعیتم به حالت آرامش برگشته و یه خورده وقت این وسط خالی شده واسه نوشتن.

‌هفته‌ی پیش که بالاخره مهلت سکونت تو اولین خونه‌ی کاناداییم تموم شد، بار و بندیل رو بستیم و با کمک یکی از بر و بچه‌های با مرام و واقعا «ایرانی» اینجا حرکت کردیم سمت خونه‌ی جدید. حالا داستان این خونه‌ی جدید در نوع خودش خیلی جالبه. این خونه حاصل حدود ۲۰ روز بالا و پایین زدن تو شهر و دیدن خونه‌های مختلف و سبک سنگین کردن همه‌ی پارامترها از قیمت بگیر، تا نزدیک بودن به دانشگاه، تا همسایه‌های خوب و … بود!

روز اولی که رفتم اونجا یه خانوم محترم صاحب خونه بود که میخواست یکی از اتاق‌ها رو اجاره بده. در ضمن سن خانومه هم نسبتا بالاس، حواستون به من باشه!! خلاصه من تو خونه همه چیز رو حسابی ور انداز کردم به جز ۳ تا گربه‌ای که اصلا فکر نمیکردم قراره برام دردسر بشن. از اونجا که چند وقت اخیر واقعا سرگرمی‌ خاصی نداشتم و زیادی جدی زندگی کرده بودم و از طرف دیگه رابطه‌م با حیوون‌ها هم بد نیست، روز اول که صاحب خونه رفته بود بیرون، شروع کردم به کشتی گرفتن با این گربه‌ها و دنبال بازی و از این جور حرفا! بعد که مثلا خسته شدم و اومدم برم طبقه‌ی بالا توی اتاق خوابم کپه‌ی مرگمو بذارم، وسط راه چشمم به آیینه افتاد و یک جونوری توش دیدم که نگو و نپرس. چشم‌هام به شدت قرمزشده بود، لبم ورم کرده بود و اونم بیش از حد قرمز شده بود. ناخودآگاه به دست‌‌هام نگاه انداختم؛ پوست اونا هم کاملا قرمز شده بود. و از همون لحظه چشم‌هام به شدت شروع به خاریدن کرد و دست‌هام به همین ترتیب و … .

فوری لباس‌هامو در آوردم و ریختم توی ماشین لباس‌شویی و خودم رفتم حموم، به این امید که درست بشه، تاثیر داشت اما هنوز با «خوب» خیلی فاصله داشت. خلاصه اون شب تا صبح توی رخت خواب چشم‌هامو خاروندم و به معنای واقعی دهنم آسفالت شده بود. فرداش قضیه رو برای خانومه تعریف کردم و خیلی ساده گفت که:«طبیعیه، یه آنتی هیستامین بزن حله!»

خود حاج خانوم هم موارد خاص خودشو داشت. دائما توی پذیرایی در حال نگاه کردن فیلم بود، تقریبا ۱۵ ساعت در روز. بعضی وقت‌ها که بالا توی اتاقم بودم، صدای قاه قاه خنده‌هاش میومد، منم که مدت‌هاست دیگه از اون خنده‌های خرکی نتونستم بکنم، میومدم پایین که ببینم چی داره می‌بینه که اینقدر باحاله، بعد مثلا می‌دیدم داره فیلم «اره ۳» رو نگاه میکنه و از خنده می‌ترکه! خلاصه یه طوری فضای خونه اونجوری که من دوس داشتم نبود. این شد که چشمامو بهانه کردم و بهش گفتم من دارم جمع می‌کنم می‌رم! فقط مشکل این بود که باید یه پولی به عنوان جریمه‌ی فسخ قرارداد می‌دادم که اونم سگ‌خور!

خلاصه دوباره افتادیم به گشت و گذار توی مملکت غریب(!) و بالاخره مثل تمام اتفاقات یک سال گذشته برای من، همه چیز توی دقیقه‌ی آخر جور شد. یه خونه پیدا کردم که صاحابش داشت کل تابستون رو می‌رفت چین و در به در دنبال یکی می‌گشت که بذاره توی خونه و بتونه یه پولی از بغلش در بیاره! آخه تابستونا اینجا مستاجر خیلی کم پیدا میشه. منم که دیدم تنور داغه حسابی چسبوندم و بهش گفتم من میام فقط با یه قرارداد ۳ ماهه، تازه کرایه‌ی دو ماه رو هم بیشتر نمی‌دم! بالاخره بنده خدا یه کم چک و چونه کرد و آخرش قبول کرد و این شد که پولی که توی خونه‌ی حاج خانوم سوخته بود این‌ور دوباره زنده شد! حالا این شد که فعلا من قراره ۳ ماه تک و تنها توی یه آپارتمان دوخوابه زندگی کنم و احتمالا از تنهایی دیگه جدا بپکم.